ΕΝΣΤΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Οι πρώτες σειρές των ανιχνευτών κυριεύτηκαν από τα σκωπτικά βλέμματα των ξεμαλλιασμένων κυριών
παραλλαγμένοι και σκυθρωποί ενταφιάστηκαν στις κοιλάδες των καταχθόνιων φεγγαριών, κάτω από τη μυρωδιά του μαύρου θυμαριού, που εξέπεμπε το κοντινό κεφαλοχώρι
κάθε αντικριστό πασαλάκι, διατάζει ο διοικητής, γλυκά να καρφώνεται στα σπλάχνα της μυρωδάτης μητέρας των αγγέλων
λιγοστό το κυπαρίσσι κι η μαύρη πεύκη της εκκλησιάς λικνίζεται, τούτο το απόγευμα, σαν παρθένα ιεροφάντρια στο χάδι του ανέμου
δίπλα στις σκηνές των φαντάρων, που μονοπωλούν τη μιζέρια, ένα τσουκάλι αχνιστό τσάϊ από τις φύτρες του διάσελου, θυμίζει τον παντοτινό χειμώνα
σαν ξέπνοη, η πομπή των πλατανιών αραδιάζει σκόνες μιας αρχαίας ζύμωσης
Όσα χωρούνε στις λέξεις απέδρασαν με συνοπτικές κινήσεις από τις εικόνες που τα περιέστειλαν.
η ατελής εξέγερση των τζιτζικιών της πόλης στην καθημερινή ραστώνη τους μετατρέπεται στις όχθες του κακόχυμου ποταμιού σε ανταρσία των δυνάμεων του ύπνου. Οι σκιές περιγελούν τα σώματα που αρρωσταίνουν για να μη φυλάξουν τη σκοπιά τους.
Ένα νύχι χαράζει παντοτινά την άνοιξη πάνω στον άτλαντα.