Τα ομορφότερα φιλιά
ήταν σ’ εκείνα τα σκαλιά
που με τα χείλη σου
μου αγκάλιαζες το στόμα
έχουν περάσει τόσα πια
μα εκείνα από μακριά
με βασανίζουν με τη
γεύση τους ακόμα
Τώρα π’ αρχίζει το εγώ μου
να κάνει αυτοκριτική
έχεις κρατήσει στο μυαλό μου
μια θέση ηγεμονική
Τώρα π’ αρχίζει η καρδιά μου
να ψάχνει στέγη στη βροχή
τώρα κατάλαβα χαρά μου
όλοι οι λόγοι ήσουν εσύ
Η μεγαλύτερη αγκαλιά
ήταν της μάνας μου αλλά
μίαν ακόμα τη θυμάμαι με λαχτάρα
δυο άσπρα χέρια τρυφερά
σα να με άγγιζαν φτερά
σα μελωδία του Τσιτσάνη στην κιθάρα
Τώρα π’ αρχίζει το εγώ μου
να κάνει αυτοκριτική
έχεις κρατήσει στο μυαλό μου
μια θέση ηγεμονική
Τώρα π’ αρχίζει η καρδιά μου
να ψάχνει στέγη στη βροχή
τώρα κατάλαβα χαρά μου
όλοι οι λόγοι ήσουν εσύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου