Τα κύματα του έρωτα διπλώθηκαν τη νύχτα
κι ο ουρανός σιδέρωσε μια τσάκιση στο πέλαγο
ένα αστέρι βούτηξε γυμνό σε μια προβλήτα
και για την Τροία όλο μιλά η Ελένη στο Μενέλαο
Η πόλη ξαναγέμισε με φόβο και ρουτίνα
η πόλη που αφήνεις και φεύγεις μακριά
μου λες “ότι ονειρεύομαι υπάρχει στην Αθήνα”
και γω αναρωτιέμαι τι ήμουνα για σένα τελικά
Ένα γεράκι άνοιξε κουβέντα μ’ ένα αγρίμι
που πεινασμένο άντεχε “αλλιώς” να το θωρεί
ένα φεγγάρι σκούπισε χαράματα τ’ ασήμι
και νυσταγμένο χάθηκε στης μέρας τη βουή
Η πόλη ξαναγέμισε με φόβο και ρουτίνα
η πόλη που αφήνεις και φεύγεις μακριά
μου λες “ό,τι ονειρεύομαι υπάρχει στην Αθήνα”
και γω αναρωτιέμαι τι ήμουνα για σένα τελικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου