Στην άδεια μνήμη μου
τώρα τι θέλεις
κι έξω απ’ το σπίτι μου
γιατί περνάς
ποιάς ξένης χίμαιρας
φεγγάρια κλέβεις
ποιανής ανάμνησης
είσαι νοτιάς
Γύρνα στο σπίτι σου
δεν είμαι ο ίδιος
μ’έχουν αλλάξει
τα δειλινά
πού’ βλεπα μόνος μου
κι έλεγα μήπως
βλέπεις τα ίδια
καμιά φορά
Ο πόνος κάποτε
το μετανιώνει
και μου χαρίζει
πάλι ζωή
θα είμαι μόνος μου
και θά’ σαι μόνη
είτε μονάχοι μας
είτε μαζί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου