Μεγάλη πού ναι η Αθήνα
για κάποιον με μικρό κενό
για κάποιον με κομμένη πείνα
και λιγωμένο εγωισμό
μεγάλη πού ναι η Αθήνα
περισσευούμενη πολύ
σαν αμετάβατο είναι ρήμα
σαν μια ασύντακτη γραμμή
Όσους χωρισμούς κι αν δοκιμάσω
θα θρηνώ για έναν μοναχά
που δεν με αφήνει να χορτάσω
την καινούργια πάντοτε φορά
Ματώνουν πάνω μου τα κρίνα
σαν το μπαμπάκι στην πληγή
μεγάλη πού ναι η Αθήνα
για κάποιον που χει γιατρευτεί
σ αυτή την όμορφη βιτρίνα
είμαι το εμπόρευμα θαρρώ
μεγάλη πού ναι η Αθήνα
αν δεν μπορώ να πουληθώ
Όσους χωρισμούς κι αν δοκιμάσω
θα θρηνώ για έναν μοναχά
που δεν με αφήνει να χορτάσω
την καινούργια πάντοτε φορά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου