Σήμερα πάλι ζύγισα μιας ηλιαχτίδας σώμα
βουβές καμπάνες γυάλιζαν, φαντάροι αργοπορούσαν
μία πνοή εξέλειπε να ξαναγίνω χώμα
θαρρείς μιας άγριας κερασιάς ανθοί μονολογούσαν
κοίταξα το πλατύφυλλο, του δειλινού κλωνάρι
μια καρτ ποστάλ που καίγεται, στα πλάτη, ηδονικά
γενέθλιο αποτύπωμα να σού παιρνα μακάρι
μου λείπει μια κουβέντα σου, μια στραβοτιμονιά
πύρινα μεσημέρια, με νερό και φως τριμμένο
θλιμμένο αηδόνι κλαίει στην τσέπη ενός παλτού
χωρίς σκιά με πλεύρισες σ ένα λουτρό κρυμμένο
κένταυρε ήλιε, γέννημα συμπαντικού πτηνού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου