Κοντά στην ώρα που γλιστράει το ποτήρι
κι αρχίζει να με τυραννάει γλυκά ο ύπνος
ρίχνω της μέρας τα τσαμπιά στο πατητήρι
για νά ναι έτοιμος του εσπερινού σου ο δείπνος
τα μάτια μου είναι ορκισμένα στην αγρύπνια
κι ούτε τα χάδια σου μπορούν να τα ηρεμήσουν
τα ξυπνητήρια μόνο που χτυπούνε ήπια
μπορούν στ αλήθεια μια σταλιά να τα κοιμίσουν
βαθιά μου ο ύπνος σαν τον θάνατο μυρίζει
που τον αρωματίζουνε τα πεφταστέρια
μοιάζει με άνεμο που αργόσυρτα σφυρίζει
για να διακρίνουν οι τυφλοί τ αγιοκέρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου