ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ

Κάθε σώμα μια καινούρια γη
ένα σύμπαν, χίλιοι ουρανοί
ένας τόσο δα αστερισμός

μία συντροφιά για την ψυχή
κίτρινο τριφύλλι στη βροχή
κάθε σώμα επίγειος λαχνός

Τρίψ το λυχνάρι Αλαντίν
πάνω σε μνήμη έγχορδη
ήταν ασπρόμαυρο το φιλμ
μα η Αλίκη έγχρωμη

κάθε σώμα σάρκινο νερό
λίγη επιστήμη από πηλό
Αϊνστάιν και θεός μαζί

θέλω για τον πόνο ένα γιατρό
και για τη χαρά μου ένα θεό
και τον Άμλετ τελικά να ζει

κάθε σώμα τρένο και συρμός
κι η ψυχή πιωμένος οδηγός
που μαθαίνει κόλπα στη στροφή

κάθε σώμα πόνος και γιατρός
προσπαθεί ξανά να γίνει φως
κι ας μη φτάνει μόνο μια ζωή

κάθε σώμα, κάθε σώμα
κάθε σώμα μια κραυγή
ένα ατέλειωτο «ακόμα
η ανάσταση αργεί…»