ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΡΑΣΜΑ

Κοιτώντας μια φουσκάλα στον καφέ
παθητικά ρουφάω τον καπνό σου
αρνήθηκες να βάλω ρεφενέ
το τελευταίο κέρασμα δικό σου

μόλις κάτσει η σκόνη, θα σαι πάλι μόνη
έχει μιαν ασφάλεια η μοναξιά
που σε υποχρεώνει, δημοσίου νόμοι
να μην ξεβολεύεις την καρδιά

η αλήθεια πεθαίνει μέσα σε πληγωμένες ψυχές
και το ψέμα που μένει, γίνεται αλήθεια, όπως χάνεται στο χθες

το ρίσκο φέρνει κάποτε ζημιά
σαν τη βροχή που λίπανε το χώμα
κάθε όαση χωρίς την ερημιά
είναι μια έρημος μέσα στην πόλη ακόμα

μόλις κάτσει η σκόνη, θα σαι πάλι μόνη
έχει μιαν ασφάλεια η μοναξιά
που σε υποχρεώνει, δημοσίου νόμοι
να μην ξεβολεύεις την καρδιά

η αλήθεια πεθαίνει μέσα σε πληγωμένες ψυχές
και το ψέμα που μένει, γίνεται αλήθεια, όπως χάνεται στο χθες